Anneye serzeniş.... Şiiri - Ertuğrul Sönmez

Vuslat, vuslatı özledim nasıl özlenir demeyin özledim işte,
beni istemediğin o günden beri

Ne verirlerse onu aldım
akıldan yana /düşten yana
sevgiden aşktan yana
kuvetten güçten yana

Okumayı öğrettiler /öğendim(güzeldi)
düş kurdum,düşlerimi anlattım küçüktüm(örselendim)
Sevgimi yazdım,sevgisizliği tadarak,
defterlerimin, beynimin en ücra köşelerine(gençtim)

Elimdekine sahip olmayı öğrendim(güçlendim)
Sitem edemedim anne sitemin ne oduğunu öğrenemedim.
Ne verdilerse onu aldım (alıştırıldım)
Hep dimdik duracaksın dediler,durdum durdukça duruldum

Güzeldi.......Küçüktüm......Gençtim....Güçlendim.......Durdum....Duruldum....

Oysa ben Anne..
hep verdim canımdan yüreğimden
bıkmadan usanmadan,emeğimden,alnımın terinden, hep hep verdim
garip olan ne biliyormusun anne
tüm bunları verirken inciltildim kanatıldım aldatıldım
bunlara alıştım ben anne,alıştırıldım.......A lış tı rıl dımm

Olsun be anne olsun
Onurum üstüne yemin edrim ki,ben bundan sonraki kalan yaşamımdada,
ne verirlerse onu almaya devam edeceğim

Sitemmi............o. ne demek
Nazmı..........o...ne demek
dilekmi,istekmi,beklentimi, yok,yok öyle kelimeler beynimin haznesinde
Hadi hadi emredin,
ben sizin beyninizdeki o sokakların
körü sağırı dilsizi kamburu EMREDİN..............