Anneye özlem Şiiri - Mustafa Kayın

Canından can verdin bana
Kanından kan annem
Yaşam verdin,hayat verdin
Karşılıksız,menfaatsiz,beklentisiz

Asil bir şey bu yaptığın
Ne cefalar çektin ne çileler
Borcum var sana;
Ödenilmez bir borç bu annem
Ne yapsam ödemek mümkünmü

Tek istediğin;
Çocuklarını mutlu görmekti
Her anne istemezmi bunu
Her anne dilemezmi bunu

Yaşam bazen acımasız
Düşler her zaman gerçek
Gerçekler her zaman
Güzel olmuyor annem

Düşündükçe eski günleri
Hep çocuk olası geliyor insanın
Hayat her zaman gülmüyor insana
Mutluluk bazen çok uzaklarda kalıyor
Batan güneş ve ufukta kaybolan gemi misali

Uzanıp yakalamak geliyor insanın içinden
Tıpkı şimdi yanımda olmanı istediğim gibi
Sende çok uzaklara gittin ya
Dayanmak çok zor özlem ise çok

Eski günler çocukluğum geliyor aklıma
Keşke hep çocuk kalsaydım seninle birlikte
Kaybetmezdim belki o zaman seni
Yokluğuna alışmayı,seni kaybettiğimi
Düşünmezdim o zaman annem