Anneye Özlem Şiiri - İbrahim Halil Demir

Yüreğim sıkışıyor, başım zonkluyor anne,
Gördüğüm kabuslar, uykularımı bölüyor!
Gecelerin sessizliği beni korkutuyor!
Yediğim her şey bana yavan geliyor!
Mutluluk denen o güzel duygu ise,
Şatır bir güvercin olmuş ha bire uçuyor anne!

Şefkatin olmayınca, dayalı düzenim bozuluyor anne!
Merhamet abidesiydin benim için!
Musluklardan hararetimi dindiren sular şarıl şarıl akmıyor artık!
Horozlar eskisi gibi şevkle ötmüyor,
Yalnızlığım beni zorluyor tavan üstüme çökecek sanki anne!

Ter kokan kirli elbiselerim, güzel kokmuyor anne!
Ütüleri yeni yapılmış gibi değil,
Odamdaki rengarenk güllerin, suları tam vaktinde verilmiyor!
Onlarla samimice konuşulmuyor.
Yemekler lezzetini kaybetmiş!
İçtiğim çaylar, tavşan kanına benzemiyor anne!

Çocukluğumda seni yormalarım geliyor aklıma!
Ben koşuyor sende beni kovalıyordun!
Beni yakalayamadığın için de utancından bağırmıyordun!
Sen beni hayata bağlayan, en büyük ümidimdin!
Eve geldiğimde de korkumdan köşe bucak saklanırdım!
Sen ise hiçbir şey olmamış gibi, merhametle gülümserdin anne!

Başındaki bembeyaz kar misali örtünü anımsıyorum anne!
Boş zamanlarında maharetli ellerinle eski ipliklerden,
Bana ve kardeşlerime motif-motif işlediğin kazakları unutamıyorum!
Gerçi hiç boş zamanın olmuyordu, işten güçten ama,
Yine de sen çok düzenli olduğun için boş zaman buluyordun!
Bunlar aklıma geldikçe, yaşama şevkim artıyor anne!

Anne, babamın cahil akrabalarından çok çektin!
Bazen on erkek gibi güçlü kuvvetli bazen de kuş gibi ürkektin!
Bazen çok sıkıntıların olmasına rağmen daim güler yüzlü,
Bazen de riyakarlardan her şeye küskündün anne!
Elektiriksiz evde oturuyor, gaz lambasının camını eski tülbentinle,
Pırıl-pırıl parıldatıyordun!
Bir temizlemeyle yetinmiyordun,
Işığı fazla olsun odamız daha fazla aydınlansın diye anne!

Ölüm öldürülmüyor ecel tehir edilmiyor,
Azrail O'ndan başkasını dinlemiyor anne!
Gönül yaralarıma, senden başkası merhem olamıyor!
Sevdiğim kızları başkalarına anlatamıyorum,
Şaşırıp kaldığımda, kimsenin nasihatlerine danışamıyorum,
Kısacası karanlık çıkmaz sokaklara girdiğimde senden başkası elimdeb tutmuyor anne!

Uykuya daldıktan sonra üstüm açık kalıyor anne!
Sen yoksun diye üstümü kimse örtmüyor!
Uyandığımda her tarafım ağrıyor hiç rahat değilim.
Çok zengin kahvaltı hazırlayamıyorum!
Rastgele şeylerle karnımı doyuruyor çıkıyorum evden!
Her çıktığımda bir daha o eve gelmek istemiyorum anne!

Anne, şimdi cennet bahçelerinde, Allahın sevdikleriyle berabersin!
Biliyorum sende beni yürekten acaip özlemişsin!
Can tatlıdır ana bilirsin yokluğuna yufka yüreğim dayanmıyor!
Ama hayattır işte bu her halukarda sensiz de devam ediyor!
Şayet büyük günah olmasaydı, çoktan gelirdim yanına!
Ömür miadımın bitmesini bekliyorum anne!
18/05/2006