Anneye Hasret Türküsü Şiiri - Kemal Uçar

ANNEYE HASRET TÜRKÜSÜ

ANNECİM GELSENE
ANNECİM DÖNSENE
SENDE BANA HERKES GİBİ
YAVRUCUM DESENE

Ben bir yetimhane çocuğuyum
Bir sepet içinde
Cami avlusuna konulmuşum
Hani bildik hikâyeler var ya Anne
Ama ben bir hikâye değilim ki Anne
Senin unuttuğun muyum?
Unutamadığınayım?
Bilemediğim
Yetimhane çocuğuyum
Anne

Yalnızım Anne
Ummanlar kadar yalnız
Gözlerimi yatırıp
Derin ufuklara
Seni hayallerimle
Paylaşırım
Tutulamayan düşlerimi
Hasretinle beslerim
Acılardan köprüler kurar
Hep üzerinden geçerim
Serden geçerim
Yardan geçerim
Senden Anne
Senden geçemiyorum

Bıraktığın yerde kaldı
Çocukluğum
Çocuksu hayallerim
Senin sıcacık kucağında
Ağlamalarım
Gülmelerim
Senin ılık sütünde doymalarım
Gözlerine bakarken
Gözlerinde uyumalarım
Uyusun da büyüsün ninnilerim
Bıraktığın yerde kaldı Anne

ANNECİM DÖNSENE
ANNECİM SEVSENE
ANNECİM HADİ BANA
HASRETLERİM İÇİRSENE

Sensiz büyüyorum Anne
Büyüyen yalnız bedenim değil ki
Büyüyen sensizliğim
Büyüyen acılarım
Yüreğime sığdıramadığım
Dev kasırgalar gibi
Yüreğimi sallayan
Önüne geçemediğim
Beni vuran duygularım

Biliyorum Anne
Bir yerlerde
Hasretim seni vuruyor
Canından can verdiğin yavrun
Yüreğinde üşüyor
Kor kor ateşlerde yanarken bedenin
Sevmelerin üşüyor
Tıpkı benim bedenimde
Üşüyen sensizliğim gibi
Sokaklarda koşuşan çocuklar
Çocuk bahçelerini doldururken
Derin bir yalnızlığı
Yaşıyorsun ya anne
Yüreğinde..
Ben Anne
Bense sokaklarda koşamadan
Çocuk bahçelerini dolduramadan
Mahcup adımlarımda
Ürkekliğim ve sensizliğimle
Uzaktan bakıyorum
Tahterevalliden düşüp
Anne diye ağlayan çocuklara.
…

SEN TÜRKÜLRİMSİN
SEN UMUTLARIMSIN
ANNECİM YAŞADIKÇA
BANA HAYAT VERNSİN

Akşamları yatıp
Gözlerimi
Karanlık tavana çaktığımda
Yalnızlığım ve sensizliğim
Boğazıma düğümlendiğinde
Hırçın nehirler gibi
Çağlamak istiyor
Gözlerim
Bitmiyor uzun gecelerim
Şafakla buluşmuyor
Buluşsuda
Ağaran tan yerleri
Seni bana getirmiyor
Getirmiyor ki Anne

Bayramları Anne
Bayram anneleri gelir
Hediyeler getirir
Öper okşar
Saçımı tarar
Ellerimi tutar
Gözlerime bakar…
İşte o an Anne
Bilir misin?
Duyar mısın bilmem
Yüreğimde fırtınalar kopar
Gülen yüzümün ardından
Yüreğimden beyime
İnce bir sızı sızar
Mutlu muyum?
Mutsuz muyum?
Bilemeden
Duygu selinde bulurum
Ufacık bedenimi
Taşıyamıyorum Anne
Taşıyamıyorum sensiz
Bu nerden gelip
Nereye giden
Keşmekeş duygular cehennemini.

GÖZLERİMDEN KAN DAMLIYOR
ELLERİNLE SİLSENE
HADİ ANNECİM BANA
AĞLAMA YAVRUCUM DESENE

Biliyor musun Anne
Bu zamansızca belirlenen
Ayrılığımız
Kavuşmayı vaat ediyor
Yaşamın bir yerlerinde
O zaman
Yüz yıllık biriken
Mutluluğum
Ellerin elimdeyken
Hayata meydan okurcasına
Gözlerinden yüreğime akacak
Damarlarımı çatlatırcasına
Ve ben uçsuz bucaksız
Sokaklarda koşacağım
Karanlıklardan aydınlığa çıkarcasına.

Anneler günüydü
Yine bu gün anne
Yüreğim parça parça
Ağlıyordu
Ellerinde çiçeklerle
Önümden geçen çocuklar
Sanki çocukluğum gibiydi
Her adımlarında
Beni biraz daha sana
Götürüyorlardı
İşte o an
Düşler arasında
Yüzünü görmediğim
Bir melektin
Yaşamla düş arasında
Gidip gelirken
Yanağımdan düşen
İki damla yaşla ıslandı
Yokluğun
Hep eksik yanımsın
Boşluğu doldurulmayanımsın
Aldığım her nefesle
İçimde yaşayanımsın.

ANNECİM NERDESİN
SENSİZ OLMUYOR BİLESİN
ÖLESİYE MUHTACIMKİ
BENİ YÜREĞİNE ALIRMISIN

Bu gün Anneler günü
Koşun çocuklar koşun
Var gücünüzle
Annenize sarılın
Sarılın ve göğsünüze basın
Sanmayın ki
Yalnızca bu gün Anneler günü
Farkında değilsiniz
Ama
Anneler günü
Her gün tüm sıcaklığıyla
Annenizin şefkatli kollarında
Sevgi dolu bakışlarıyla
Her gün yuvanızda.

ANNECİM GELSENE
ANNECİM DÖNSENE
SENDE BANA HERKES GİBİ
YAVRUCUM DESENE

KEMAL UÇAR 2007-MART-NİSAN