Anneye Dair Şiiri - Erol Şahna

Gel şöyle genç dostum otur karşıma
Bırak şu zarları, papazı, kızı
Anneni bir düşün, güvenme hiç yaşına
Bak geçiyor ömrün baharı yazı.

Annen evde yalnız yolunu gözler
Hepten merekta koydun kadını
İnkâr etme sakın, hani verdiğin sözler
Çoktan anar olmuştur senin adını.

Hastaydı annen iyileştimi?
Derdine kulak ver, kalbini hoş tut
Arada bir sor anla derdini
Gerisi yalandır, çizgi çek unut.

Sen gülersen güler yüzü sevinir
Suratın asıksa yıkılır dünya
Bir evlat bilmem neden çekinir?
Görmüştüm dersin sanki bir rüya.

Gerçek dost ararsan annene sarıl
Ağzından dökülsün şefkatli sözler
Anneni sevde dünyaya darıl
O'ndan gerisinde maskeli yüzler.

Cennet istersen ondan sorulur
Acı, azap vardır bak unutana
Ne bir 'of ' der, ne sevgiden yorulur
Hak'kın vaadleri vardır tutana.

Kılına zarar gelsin istemez anne
Gerekirse canını ortaya koyar
Ne ısırgan otu, nede dikene
Boy vermez dibinden sökerde atar.

Annendir senin sancını çeken
Emziren, doyuran yıllar boyunca
Bir helâllik değil mi alman gereken
Ecel şerbetini içmeden önce.

Git sarıl boynuna neyi beklersin
Yarın çok geç olur, zamanın varken
İyice öp ve kokla içine sinsin
Belki kaybedersin tam buldum derken.

Öpülmezmi hiç o pamuk eller
Ne olur versen ona sevgini
Uyumaz her gece yolunu bekler
Ölünce anlarsın hep kıymetini.

Sonra mezar taşına bakar ağlarsın
Annem diye avuçlarsın toğrağı
Akarsular kâr etmez öyle yanarsın
Düşmüştür dalından ağacın son yaprağı.

Kalkalım arkadaş, vakit geç oldu
Bu gece çayların parası benden
Gözlerin nemlendi, renginde soldu
Bak özledin O'nu daha şimdiden.