Anneye Ağıt Şiiri - Hüseyin Başaoğlu

Gördüm ki her yeri çiçekleriyle boyamada
Bahar almış emrini, gövdeye sular basmada
Her ölümün ardından, yeni doğumlar olmada
Her kışın sonunda, yeni baharlar başlamada.

Bahar gelmiş, hoş gelmiş; taze ümitler serpmede
Toprak rengi bürünmek, kışa yenik bedenlere.
Acılar dans ederken,yitik yasların elinde
Gülümseyişler dudak kenarlarında sadece.

Gözler gülümsemiyor,içten kahkaha atarak
Zaman,acımasız öğütücü,ardında firâk
İnsanlar bilemiyor,ölüm nereden çıkacak
Yaşayıp gidiyoruz,belki köşede son durak.

Ölüm, her kapıya uğrayacak bir kara tren
Dokunduğunda sararıp soluverecek her ten
Yolculuk vakti bekliyor kahkahalarla gülen
Bileti kesilen kimdir,belki ben, belki de sen

Kural böyle konulmuş,yeni doğumlar olacak
Ölüm caddesi böyle yürüyenlerle dolacak
Her yürüyen mutlaka caddede sona varacak
Ardında yarım kalmış ne özlemler bırakacak.

Maksat yaşadım demekse, ispat et, izler bırak
Senden sonraki yolcular izlerine bakarak
Kolayca yol alsınlar seni hayırla anarak
İzlerin ışık olsun belleklere kazınarak

Bir kapıdan geçeceksin,geri dönüş olmayan
Ebedî bahar bulasın çiçekleri solmayan
Güzel gönüller kazan, ardından dua okuyan
Güzel işlere imza at,ardından kaybolmayan

Unutma kışlar geçici,her kışın ardı bahar
Ölümden sonraki bahar, sadece cennette var
Ordaki çiçeklerin, sana edilen dualar
ve ardında bıraktığın güzelim hatıralar

Çevremize bahar geldi,kuzular yayılmada
Aşık çiftler el ele,birbirine bayılmada
Aşık mı değil mi,papatyalara sorulmada
Doğanın kanunu bu,insanlar oyalanmada.

Ateş ise sadece düştüğü yeri yakmakta
Duman hiç tütmüyor artık,bıraktığı ocakta
Biz dışarıda üzgünken,toprak altında ana
Kabri cennet olsun,Mevlâm rahmet eyleye ona.

Hazreti Muhammed'e komşu olmak nasip olsun
Rabbim merhametiyle muamelede bulunsun
Sakladık annemizi inşallah cennet yolunda
Allah rahmet etsin, Cahide annemiz kuluna.