Anneye Şiiri - Tuğşah Bilge

Hep söylerlerdi, yemedin yedirdin,
İçmedin içirdin, giymedin giydirdin diye.
Bilirdim bunları ama anlamazdım,
Bu kadar değerli olduğunu.
Ölüpte terk ettin ya beni anne alacağın olsun.
Nasıl kıydın bana, onca yıl besle büyüt,
Sev, okşa, eğit, gözünden bile sakın,
Ve sonra terk edip beni git ölümün kucağına.
Her zaman açık ellerim,
Seni beklemekte sarılıp öpmek için.
Bu kadar fedakarlık ettin benim için.
Ama ölümü engelleyemedin.
Aslında biliyor musun anne.
Seni şimdi daha çok seviyorum.
Anlıyorum, sabahları benim için
Sevgiyle hazırladığın kahvaltıların kıymetini.
Sobada kızarttığın yedirdiğin ekmeğin lezzetini.
Yaptığın çorbadaki şefkatini,
Salatada ki azizeliğini.
Kimse sevmiyor senin gibi.
Dokunmuyor yüzüme, bakmıyor gözüme.
Anne, anne seni çok seviyorum
Ölmüş olsan bile…