Annesizlik Şiiri - Ali Arslan

Kadının,
bir bebeğin göz bebeklerini
bedeninde;
tohumsuz bırakan her rüzgâra
çığlığıdır,
yankılanır durur şimdi,

Ne kadar açsa da
çimlendiremediği bağrını,
zaman geçmiştir.
Rüzgâr başka iklimlerde dolaşır,
aşk,
hep körpe baharlara koşar.

Verimsiz kalan her bir döl yatağında
sitem,
zamanın acı bir oyunudur;
yüreğinden kan damlatan,
........ve acısıyla,
kadını;
bir bebeğin göz bebekleri için
ağlatan!