Annesizliğim Şiiri - Nehri Berdan

''Anamı yudular,yıkadılar
yaşamak pismiş gibi...
Çenesini bacımın tülbentiyle bağladılar,
Konuşmak yasakmış gibi...
Sonra alıp bir karanlığa götürdüler,
Sanki dünya da hiç ışık yokmuş gibi..''

Şimdi,
oyunlarımı yalnız oynuyorum
bahçemdeki bin yıllık zeytini
yalnız topluyorum
geçip yola bakan pencereye sonra
seni bekliyorum...
ha geldin ha geleceksin diye
gittiğin karanlıklardan
yollarına bakmaktan
-bıktım-
kapıları gözlemekten
akreple yelkovan arasında kalmış
zavallı bir çocuğum ben...

Uzadı bu saklambaç,
hadi anne,
elleri kınalım,
doğruganım hadi
Elmaa
elmaaaa
elmaaaaaaa.....