Ağaç dalının kuytusunda yatan anne,
Belli ki avcıdan darbe yemişti.
Solgun bakışlarla bakıyordu yavrusuna.
Uçacak hali kalmamıştı,
Belliydi son anlarını yaşadığı.
Gagasını açıp kapadığında
Kan damlacıkları düşüyordu yere.
Annelerini göremeyen yavrular,
Yürekleri paralayan çığlıklar atıyorlardı.
Aç kalmışlardı,
Baba yiyecek peşindeydi.
Eşi çaresizdi,
Baba da umudunu kesmişti.
Giderek azalıyordu yavruların sessizliği
Son kez kanatlarını çırptı anne.
Ve son nefesini verdi oracıkta…
Küçük yavrular
Son kez baktılar annelerine öylece…
Eşi yavrularına döndüğünde
İçinden duymuştu derin acıyı.
Sıra son görevini yapmaya gelmişti,
Kokladı eşini defalarca,
Öpücükler kondurdu,
Son kez kalktı,
Yuvadaki yavrularıyla kucaklaştı.
Kayıt Tarihi : 2.3.2008 17:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!