Annesiz Büyümek Şiiri - Ceyda Doğan Hayat

Sen gittin
Serçeler sustu ben bittim
Bir deprem sonrası felaketin,
Ortasında kalmış biriydim.
Gel gör ki kalbimin,
En ücra köşesine yer etmiştin.

Bu yokluğu sefaleti,
Kurumuş bir çiçek,
Nasıl göğüslesin?
Anne diyememiş,
Bir çocuğun yokluğunu,
Sen nerden bileceksin?

Duyguları öldürüp gittin
Sen olsan affeder misin?
Geçmişi kim getirebildi
Sen getirebilir misin?
Tutki ben affettim
Boşver kader böyleymiş dedim
Ama yokluğunun belasıyla,
Büyüyen çocuk neylesin?

Akan gözyaşlarımın izini,
Hangi sularda,
Hangi denizlerde silersin?
Bu gerçeği de,
Hangi yalanla örtersin?

Ben her oyunu denedim.
Bütün rollere girdim.
Yalandan da olsa gülümsedim
Ama ya gözlerim?
Onları da güldürebilir misin?

(imkansız olacak kadar zor)