Anneciğim...
Anne..
Söylemeyi en çok sevdiğim,
ama kimseye söyleyemediğim
iki kelime.
Seni düşünerek uyudum
Geceler boyu.
'Annem' diye uyandım rüyalardan
Sensiz sabahlara.
Hayalin bile ne güzel anneciğim,
Seni tanınıdığım resimlerinden.
Yatamadım dizlerine,
Yakın olamadım sıcaklığına,
Papatyalar takamadım saçlarına
Seremedim gülleri yollarına
Anne.
Benim canım Annem,
Göz açarken dünyaya ben
Çığlıklar içinde,
Sen yüzümü göremedin bile.
Bu mu adaletin dünya?
Var mı annesiz kalmak doğduğunda?
Ne biçim hediye bu böyle
Anneler Günü'nde
verdiğin anneme?
Yaşlar dolar gözlerime,
Bir boşluk büyür içimde.
Annesiz bir anneyim şimdi
Anneler Günü'nde.
Kayıt Tarihi : 31.3.2007 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Allah Anneciğime sağlıklı ve uzun ömürler versin. Kısa zamanda anneme benim gibi benden, hayırlı bir torun versin :)))
Anne.."
Söyler misin nerdesin, nerde?
Yarım, canım mıydı giden...
Ağlasam, sallasam dünyayı, isteğimin kaçını verir bana kader?
Konuşmasam sussam,
Hatta unutacak kadar güçlü olsam...
Tutunacak dalım,
Annem anneciğim...
Bilmiyorum ki,
Annesiz anneler büyür mü?
Ben büyüdüm mü anne?
Ah Gülce'm...
Kınalım benim...
Yüreğine sağlık, ömrüne bereket...
Nicelerine inşaAllah...
Sevgiler sana... En sol yanımdan...
TÜM YORUMLAR (15)