Yıl...., küçük çocuk sesleniyor;
'Anne kunduralarımı tak ayağıma.'
Annesinin sırtı kan içinde bakmaktadır oğluna.
Çocuk bir mana veremez bu donuk bakışlara.
'Anne,' der 'anne.' uzanır annesinin yüzüne,
İfade hep aynıdır, değişmez.
Sol omzunun üzerinde, yere uzanmış, ağzı yarım açık.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta