Yıl...., küçük çocuk sesleniyor;
'Anne kunduralarımı tak ayağıma.'
Annesinin sırtı kan içinde bakmaktadır oğluna.
Çocuk bir mana veremez bu donuk bakışlara.
'Anne,' der 'anne.' uzanır annesinin yüzüne,
İfade hep aynıdır, değişmez.
Sol omzunun üzerinde, yere uzanmış, ağzı yarım açık.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
