Annesinin Bakışları

Yıl...., küçük çocuk sesleniyor;
'Anne kunduralarımı tak ayağıma.'
Annesinin sırtı kan içinde bakmaktadır oğluna.
Çocuk bir mana veremez bu donuk bakışlara.
'Anne,' der 'anne.' uzanır annesinin yüzüne,
İfade hep aynıdır, değişmez.
Sol omzunun üzerinde, yere uzanmış, ağzı yarım açık.
Sırtında özlem ve nefret yüklü kan akmaktadır oluk oluk.
Gözleri donuk
Bakmaktadır evladına teni soğuk
Beti benzi boğuk, soluk.

Mana veremeyen oğlu büyür asker olur.
Eline silah, yüreğine hırs, aklına öc,
Hatırına anasının bakışlarını alır.
Gider 'Savaş! ' diye kandığı, kandırıldığı amaç uğruna öldürmeye
Gerekirse ölmeye.
Girer bir barakhaneye,
Göremediği birşeyin üzerine kapanan kadını görür,
Tedirginliğe kapılır, heycanlanır,,,,,
ve tetiğe basmıştır.
Kadın sol kolunun üzerine yere serilir.
Oğlunu korumaktaymış kadın.
Donuk gözlerle önce askere sonra evladına bakar.
Ve orada canverir, ölür.
O an, öğrenmiştir annesinin gözlerindeki manayı.

Savaşta iki kere tetiğe basar.
İkincisi, annesinin bakışlarına.