Annenin Yeri Şiiri - Hanifi Kara

ANNENİN YERİ

Doğur, besle ve büyüt evlat yetiştirmede
Baba olmak neyse de; annenin yeri başka.
Kollarını açarak “yavrum”, “kuzum” dedikçe
Baba kucak açsa da; annenin bağrı başka.

Onun o densizliği anneyi hiç sıkmaz ki
Yavrusuna hizmetten hiçbir zaman bıkmaz ki
Unutmak farz-ı muhâl hiç aklından çıkmaz ki
Baba başa tâç etse; annenin seri başka.

Ufacık bir şey olsa onun bağrı sökülür
Ne zaman darda kalsa, annesine sokulur
Gece/gündüz durmadan o alnından dökülür
Baba ter dökse bile; annenin teri başka.

Ne ana ne de baba evlat gibi kayrılmaz
Anne her zaman anne, annelikten sıyrılmaz
Ne kadar atsa/tutsa, et tırnaktan ayrılmaz
Herkesin bir yâri var; annenin yâri başka.

Annesin ağlatmasa o da gözyaşın silse
Bu kadar sevildiğin keşke evlat da bilse
Ayağa diken batsa başına bir şey gelse
Babada ağlasa da; annenin zârı başka.

Anne için gerekli, Rabbim sevgiyi vermiş
Bu yüzen ki bir anne; evlâda “canım” dermiş
Ayağının altına; Allah cenneti sermiş
Babada nur varsa da; annenin nûru başka...

30/01/’15
Hanifi KARA