Annenin Sözleri Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Düşünmeden atarım kendimi kızgın ateşler içine.
Bedenim kavrulsa da, duymam acının zerresini bile.

Saçının tek teline ‘ömrünü ver’ deseler.
Tek tel için önüme sırat köprüsü sersinler.

Ötesiz ötelerde can çekişir, berisiz berilerde boğulurum.
O varsa yanımda şayet, evrende nefesimi bulurum.

Tüm dünya gelse üstüme, tek damla yaş akıtmam.
Başını eğip de bükerse dudağını, çağlamaktan geri duramam.

O varken göğe erer ya benim başım, işte o yoksa şayet,
Toprak örtülmek ister üzerime, nefesim olur cenaze marşım.

Minicik acıları benin kahır ordum olur.
Küçücük mutluluklarında ise binlerce cennet beni bulur.

İşte onun içindir yaşam yaşanılası ölüm ölünesi.
Çünkü; ben onun annesiyim, sade ve sadece annesi.