Annenin Rahminde Başlarken Hayât

Annenin rahminde, başlarken hayât
Duyulmaz ne bir ses ne de bir feryat
Her insan aslında küçük kâinat
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin.

Çığlıkla gelirken, fânî dünyâya
Kapılır hevesle, bir tür hülyâya
Sükûtla gidilir, bâkî dünyâya
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin

Acısı tatlısı, hüznü neş’esi
Devr-i devrân eder, gündüz gecesi
Mâzide saklıdır, yâd olan sesi
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin.

Saçlara yağarken, bembeyâz aklar
Kalpleri ân be ân, bir hüzün yoklar
Açların hâlinden anlamaz toklar
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin.

Sararır yaprağın, dalların kurur
Ayların yıllara, savrulur durur
Son demde sâatler, vuslata vurur
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin.

Bahârla yeşerip, güzle solmaktır
Bin türlü anıyla, taşıp dolmaktır
Bu âlemde murâd, huzûr almaktır
Bir rüyâ gibidir, ömür dediğin.