Annen Varsa Yanında Şiiri - Hamdi Özdemir 2

“Annen varsa yanında vız gelir dünya ”

Kelimeler yetmez anlatmaya,
Anlatmaya kalksan dinleyecek dost kalmaz yanında…
Mutluluk,
O da ne dersin anlamsızca bakarsın…
Yaşananları görünce canın yanar,
Susamaz,
İçindeki sesi susturmaya çalışırsın…

“ANNEM” diye feryat etsen de bilirsin,
Gittiğinde ve dünyanın tek kişilik olduğunu anlar,
Yaşadığının farkına varamazsın…
Ağlarsın!
Susarsın!
Anlarsın ki!
Artık ANNEN yoktur…

Eksikliğinin sızısını sol yanının en derininden hissedersin…

İçinden geçenleri,
Sustuklarını dökersin sayfalara!
Ama her ne kadar anlatsan da,
Eksik kalacak her şey…

Sol yanında “ANNEN” eksik!
Kaleminde kelimler,
Dilinde sözcükler…

Annen yoksa dünya boştur azizim?
Artık anla!

Umutlar umutsuzluk olmuştur sol yanında…
Kelimeler anlamsız,
Kelimeler çok tanıdık gelir insana…

Harfler kandırır çoğu zaman seni!
Bilmiyorum,
Nasıl anlatsam annemi?

Ah be azizim sen acı nedir bilir misin?
Annesizlik yakar mı canını?
Sen de anlatır mısın?
Annesizliği,
Sığ duvarlara…

Ben anlatıyorum zifiri gecelerde,
Üzerime üzerime geliyor duvarlar…

Sen susarsın,
Bu sefer anlatamaz seni kelimler,
Boyun eğersin çaresizliğe…

Sen ağlarsın çaresizce,
Kursak denilen yerde kalır her şey…

Bilir misin?
Ben annemin gülerken bile ağladığını gördüm çok zaman…

Yüreğinde taşıdığı ateş,
Son nefesine kadar sönmedi…

İşte azizim!

Annemi gülüşü cennetim,
Ağlaması cehennemim oldu…