Aylardan NİSAN günlerden pazar
Kışın soğuğu dinmiş baharın habercisi gelmiş
Güneş odamda ısıtmaya çalışıyor
Buz tutan yüreğimi...
Yanlız değildim,
Bana kavuşmayı,göz yaşlarımı silmeyi,
Derdime ortak olmayı Anne diyebilmeyi
Sabırsızlıkla bekleyen bir can vardı içimde.
Akşam ne zaman olmuştu? Ne vakit gelmiştim buraya?
Kim di bu beyaz önlüklüler.
Neden? Neden canım acıyordu?
Bağırmalıydım doğma,gelme.
Bu dünya kötü,bu dünya çürük.
Can alan,ağlatan canavarlar alemi burası.
Bir sesle uyandırdın rüyadan,
Bir çığlıkla silkin bak ben geldim
Yanlız değilsin...
Umutlarla,sevgiyle geldim.
Kanından canından parçalandımda geldim
Anne oldun,anam oldun dercesine geldin.
Ne güzelde ağlıyordun.
Tenime değmişti dudakların,yumuk yumuktu gözlerin.
Bu sen miydin? Aylardır taşıdığım.
Günlerdir hasretini çektiğim.
Bilmeden gözünün rengini,duymadan sesini
Benim miydin,annen miydim?
Senmiydin yavrum beyazım BEYZAM sen miydin.
Hoş geldin dünyama hayat arkadaşım,
Annen oldum..
Kayıt Tarihi : 9.3.2007 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
03.04.1994 PAZAR GÜNÜ ANISINA
melek ayaz
bu neşe,
bu mutluluk
eksilmesin yüzünüzden...
hiç durmadan dönsün çemberiniz,
uçurtmanızın ipini sıkıca tutun,
bırakmayın ellerinizden.
katılmak istedim.
Yine farklı ve güzel bir anlatımdı,
Yazan ve yazdıran yüreklere sağlık.
Kutluyorum / Devamına…
Ö.Osman AVCI
TÜM YORUMLAR (6)