“Gidip dönülmeyen uzak diyarlara”
Ağlamaktan vazgeçip
Usulca bir şarkıya tutunuyorum
Kötü rüyadan uyanmak ister gibi
Elimi boşluğa uzatıp göğsünü arıyorum
Sıcacık tenine başımı koyup
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Duygu yoğunluklu bir şiir okudum,duygulandım..Emeğini kutluyorum..
Sevgili Zeynep Nilgün ben de dört yıl oldu annemi görmedim,annenizin annemin ve tüm kaybettiğimiz annelerimizin ruhları şad olsun,harikulade satırlar.
Tebriklerim ve sevgilerimle
dönülmeyen uzak diyarlarda anneye özlem...
bir de gidilebilecek diyarlarda anneye özlem...
keşke ertelemesek yapabileceğimiz şeyleri ama...
Zeynep duygu dolu bir şiirdi...
anneciğin yüreğindeki sızıyı özlemi hep duyacak...
sevigmle...
Yoksun,
Gökyüzü yağmur kokuyor yine
Masallarım öksüzlüğümün toprak kokusunda
Sancılanıyor usulca
Yağmurun dinmesini bekliyorum, dinmiyor
Ben de gökyüzüne eşlik ediyorum gözyaşlarım ve
Senin en sevdiğin şarkın La Polama ile.
Özlem tohumları serpiştirilirken hücrelerime
Beni bir kere öp ve öyle git
Hasretin doğduğu yere anne.
bir evlat pirde olsa anaya muhtaç imiş sağlığında bilin değerini sonra keşkeler sararda geriye dönüş olmaz canım zeynebim ağlatmasan olmazmı:)o güzel yüreğine sevgilerimle
ah annem her şey güzelmiş sen varken yaşamda
erken vedanla bıraktın tek başıma
hayat hep omzuma ağır yükler yükledi
gün geldi annem zehir kattı aşıma
hani vardıya gülümseyince güller açar gibi açan gamzelerim
yerini hep hüzne bıraktı annem gözlerim
dalıyorum bazen çocukluğuma
o kadar çok özlüyor arıyorumki seni annem
keşke keşkeler olmasaydı hayatımda
keşke keşkeleri ezip geçseydim gülen gözlerimle sana
olmadı annem demedin ki hayat acıdır yavrum
bakmaz akan kanlı göz yaşına
sevdayı aşkı öğrendi kalbim en hazin yerinden
yinede tebessüm ediyorum annem ağlarken bile ben
kimseler bilmiyor duymuyor görmüyor
yüreğim sessizce kanıyor annem derinlerden
nazar
Zamanın yanı başında koşuyor ve yazıyoruz.
Doğaya,sevdaya,yurda,her şeye...
Doğuma
Hata ölüme...
Kolay oluyor yazmak.Gerçi başlangıçta sıkıntıya giriyor insan.Şurayı ,şöyle yazayım,diyor...
Yazdıklarını bir çırpıda siliyor.Sonra ,yenisini yazıyor..
Ama öyle şiirler var ki!
Bu bir anneye yazılıyorsa eğer..
Ve yokluğunun peşinden yazılıyorsa hele de.
Aradan kaç yıl geçerse geçsin...Unutlulması olası mıdır?
Çünkü O,ruhumuzda enikonu dolanmayı sürdürür.
Her şair ,herkesten ayrı duran yönleriyle yazar annesine.
Bu bir de GÖKÇEÖZ olursa hele de..
Kalemi ilk sözcüğü yazmakta güçlük çeker saltça.
Ya sonrası?
Şiiri ortada işte!
Bir insanın,sevdiklerini seçmesi ve önceliği birine vermesi önemli bir eşik olmuştur her zaman.
Ama 'Anne'' bu seçimlerden ayrı tutulan bir özelliğe sahiptir.
Çünkü Zeynep Nilgün gibi her dönemeçte annenizi bulursunuz.
Bu şiirde buram buram sevgi var..Bu şiir bir özlem'e yazılmakla işlevini yitirmiyor ki.
Şair,aynı zamanda geçmişten derlediği kendi öykülerine de değiniyor.
Annesiyle birlikte şatafatlı bir evrenin içinde dolaşıyor kaç yıl sonra...
İçselleşen duygular;yaşantıdan,yaşananlara apayrı bir gözle bakabilmekten gelir.
Bu şiir o duyarlığı yansıtıyor.
Bir okur olarakbir kıyıdan ötekine çabucak vardığımı okunacak başka dize kalmadığımda anladım.
Bu durum şiirin akıcılığıyla doğrudan ilintiliydi..
Ya Şair bu şiirinin içinde kaç yılı barındırıyor acaba?
Ya da kaç yıldır anne özlemiyle akıyor?
Sevgili annesini saygıyla anarak kutluyorum Sayın GÖKÇEÖZ'ü...
TÜM ANNELERİN YERİ CENNET OLSUN. sn.GÖKÇEÖZ şiirinizi ve sizi canı gönülden kutlarım +10 puan
Bu şiir ile ilgili 146 tane yorum bulunmakta