Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Duygulu şiirinizi kutlarım. Mısralar çok güzeldi. Allah geride kalanlara sağlık ve uzun ömür versin.
Şiiri yüreğiyle yoğurup yazmak bir üstün meharettir, güzel çalışmanızda bunu gördüm, okurken yüreğim titredi ve şiir etkiledi yüreğimi.
En kalbi tebriklerimle.
Anne... Ne anlamlı bir yankılanışı var hepimizin çok yakından tanıdığı bu güzel sözün... Derin bir tutku, sonsuzluğa uzanan bir sevgi... Annemizin sıcağı, annemizin kucağı, annemizin kokusu... zaman zaman ağlayabilmek ne güzel.. Sonsuzluğa yocu ettiğimiz tüm annelerin ruhları şad olsun....Tam puan + ant.. saygılar, başarılar.
analar
başımızın tacı analar...
annenize allahtan rahmet, sizede bol sabir diliyorum...
Annenize allahtan rahmet sizede bol sabir diliyorum... duygulandirdiniz beni yüreginize saglik tam puanimla kaydediyorum tebrikler
Tarihin bilinen en tehlikeli duygusu..Annelik.. Gözünü kırpmadan yavrusu uğruna katil bile olabilen analar..Hayatımıza değer katan annelerimiz ,hayatına değer kattığımızı düşündüğümüz yavrularımız..
Tehlikeli evet,ama dünyanın en güzel duygusu...
Ruhuna sağlık arkadaşım...
Anne de olsa insan. koklasada yavrusunu bir yanında rüzgarlar esiyor , havada yoksunluk kokuyor değil mi...
kutluyorum Seher hanım....Yüreğinize sağlık..
Yüreğine sağlık güzel şiirini özümseyerek okudum kalemin daim ilhamın bol annenin ruhu şâd olsun saygılar
öncelikle elleri öpülesi annemize haktan rahmet diliyor, ruhu şad olsun, mekanı yüreğinin güzelliğine layık cennetinde olmasını diliyorum.
bana doğuştan bu zamana kadar annesizliğimi okunası güzel her satırı ile hatırlatan, duygusal anlamda burnumun direğini sızlatan, içeriği ile
olunmadık iç çekişlerime sebep olan bu çok hoş şiiri vareden anne yüreğinize sağlık.
müsadenizle bu güzel şiiri +ant. sayfama annesizliğimin sesi olsun diye taşıyorum.
+10 tam puanım güzel yürekli elleri öpülesi şiiri o güzelliği ile vareden yüreğinize ekliyor, SİZ SAYGIDEĞER SEHER HANIMEFENDİYE tüm içtenliğimle saygılarımı sunuyorum.
beğeniyle okudum güzel şiirinizi, yüreğiniz daim olsun, esenlikler dilerim
tam puan + ant.
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta