Annemsiz BOMBOŞ.... Şiiri - Fikret Turhan

usul usul
gün yoruluyor
farkında olmadan
akşam oluyordu...
yol yoruluyor
üstünden geçen geçene
ve ben bisikletimin üzerinde
yoldan yorgun gönlümle
farkında olmadan gidiyordum
annemin karanlıklara bulanmış evine...
akşam yoruluyor
hızlı hızlı
gece ilerliyordu....
annemsiz...
anlamsız kalmış o evde
sarılmış kalmıştım kaderime
annem...annem...annem...diyordum
cevapsız duvarlara...
annemi gelir diye bekliyordum
gözyaşlarımın içinde
yanaklarımı öpercesine...
annem.
nasıl sarılırdık senle...
ten tene...
nefes nefese...
bir sesini duyabilseydim
o karanlığım içinde
evlat...evlat...evlat diye...

Fikret Turhan-Yalova,
10.10.2014