Annemsin Şiiri - Zeynep Özçelik

Güçlü bir rüzgâr eserde dağılır ya ağaçların yaprakları,
Hiçbir şey olmayınca yavruları için yaptığı yuvaya,
Sevinir ya güvercin, uçar ya havalara,
Dağılmaz annem sevgiyle ördüğün saçlarım hiçbir rüzgârda,
Anlatılmaz huzurum yaslayınca başımı omuzlarına,
Hele birde gözlerim dizlerinde geceye kapanmışsa,
Uğramaz korkular uykularıma,
Ve yıkanır tüm karanlıklar aydınlığınla.

Sen gülüşünde çiçekler saklayan kadın,
Sihirli bir değnek gibidir parmakların,
Dokunursun yanaklarıma, saçlarıma,
Gülüşlerim saçılır tüm kâinata.

Annemsin,
Yokuşları bir nefeste koşturan,
Yıldızlara güneş gibi baktıran,
Kötülüğü sonsuza dek susturan annem.