Ben hiç kapı çaldığında gelenin Annem olduğunu söylemedim
Çünkü annem hep olması gereken yerde yuvasındaydı.
Başımızdaydı,
Yamacımızdaydı.
Annem hep evimizdeydi.
Genelde akşam üstü gelen işten dönen babamdı!
Kim geldi diye soran Annem.
Kim geldi kızım ? derdi.
Annem hiç gitmemişti benim.
Hep yanımdaydı
Korurdu ,kollardı.
Sizin hiç anneniz gitti mi ?
Benim bir kere gitti!
O gün o saatten o dakikadan beri hergün
Yeniden yeniden bir daha gidiyor...
Anneler gitmezdi !
Ne olursa olsun anneler çocukları için gitmezdi.
Mecbur kaldı demek ki
Ama yine yanımda yüreğimin içinde.
Yürek yaram....
Kabuk bağlamayan yaram...
Hergün ilk günkü gibi kanayan yaram...
Benim dile gelmeyen ağıdım (feryadım)...
Kayıt Tarihi : 20.4.2019 21:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zümrüdü Anka](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/20/annemmm-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!