"Anne" dilde ki, fikirde ki,en güzel kelimeymiş. Annenin yanı, cennetin kırk köşesiymis.
Annenin duası, yedi kat yerin arşıymış.
Annenin kokusu, en güzel çiçeklerin viranesiymiş.
Annenin dudağı, evladının yanağının ıslak nağmesiymiş.
İşte evlat her "anne" değişte ya acısı diner ya da sevgisi çoşarmış.
Annenin yüreği onca acıya taş olsa dayanır mı?Çiçek olsa, bahar olsa, yaz olsa, gündüz olsa, gece olsa ya da yolumuzu aydınlatan ışık olsa yine de kırılmaz mı?
Bu yaralara evlat merhem olmaz mı?
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta