Annemm Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Bu gün koynunda uyuyasım var annem
Senden sonrasındaki kimseyi umursamayasım.
Senden sonrasındaki omuzuna yaslandıgım;
herkezi unutasım var annem.
Beraber söyledigimiz şarkılardan sonrasını;
duymayasım var anne..
Bir tek senli fotoguraflara bakasım var.
Bu gün koynunda uyuyasım var annem
Yıllandım da anne
Ben ne yüzler gördümde
Senin yüzünden başkası içten gelmedi annem.
Bir daha göresim gelmedi çogunu.
Görsemde görmemezlikten geldim anne.
Anne kimse senin gibi okşamadı saçlarımı.
Kimse senin gibi sarılmadı annem...
Senden başka herkez dertlendir dide.
Dermanım senden başkası olmadı anne..
Herkez konuştu anne,
Sonra herkez sustu,bir tek kendisiyle konuştu anne.
Duvarlarda konuşmuyorki annem.
Konuşmuyor..
Ela gözlünü aglattılarda
Ardından bakmadan gittiler anne.
Bir senin omuzunu ıslattı o göz yaşları anne..
Bir sende çözüldü birikmiş dügümler.
Sende boğuldum hıçkırıklara annem.
Üzdüler anne,ağlatılarda;
Bir sana koştum ben,seni de ağlattılar annem.
Yavrun aglıyordu ya,yeterdi ya annem..
Anne..
Ya senin derdin varmı diye hiç sormuşmuydumki;
Ben sana.
Annelerin derdi olmazdı ki.
Annem..
Bu gün koynunda uyuyasım var.
Ve bir daha çıkmayasım.
Ve koynunda hiç uyanmayasım var annem.
Bende anne oldum.
Ama senin yerin bambaşka annem.
Bu gün seni çok özledim annem