İlk ezanla, son sala.
Tam altıya on kala,
Azrail kondu dala,
Annemizi kaybettik.
Yoğun bakım önünde,
Bir çarşamba gününde,
Altı adım önümde,
Annemizi kaybettik.
Bir gün önce rüyamda,
Dedem vardı yanımda,
Namazdaydı kıyamda,
Annemizi kaybettik.
Annem için gelmişti,
Uzun boylu biriydi,
Haydi hazırlan dedi,
Annemizi kaybettik,
Annemse gülüyordu,
Dedem “yürü” diyordu,
Bir ışık peyda oldu,
Annemizi kaybettik..
Yıl iki bin on beşti,
Şimdi dokuz yıl geçti.
Aradan dört yıl geçti,
Babamızı kaybettik.
Her hastalık bir sebep,
Ölüm için mazeret,
Ölüm dersen bir nimet,
Kendimizi Kaybettik.
2024
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 18.7.2024 22:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!