ANNEMİZ ÖPSE DE GEÇMİYOR GÖNÜL AĞRIMIZ
yanıyor yanmasına da şehirler
gönlümüze geri döner mi turnalar bir daha
toprağa düşen bu çiçekler nasıl uyanacak
akıyor akmasına da nehirler
kinimiz kudurup kalkmışsa şaha
ellerimizde bunca kan nasıl yunacak
bir yarımız dinlemekten uzak
bir yarımız anlamaktan
çağrımızı duymuyor hasrete düşer yarımız
adımız inadımız
arımız, darımız
aynı kağnıya koşulan hayatımız
ne de çok benzeriz biri birimize
gayrı taşlara yazılan ağıtlar övünsün
görülmüyorsa vura vura çökerttiğimiz bağrımız
ah, İklima!
ellerimizde kardeş kanı
derdimi kimselere diyemem
gayrı haram bize cennet yüzü
yeryüzü cehennem
ah İklima ah!
el vursa gam yemem
kanlı bir mabetin kitabesi gibi
yüreğimize yüreğimize kertilir acılar
annemiz öpse de geçmiyor gönül ağrımız
Mahmut Nazik 25 01 2016 Mersin
İklima: Habil’i kıskanıp öldürdüğü, Kabilin’in ikizi olan kız kardeşi.
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 28.1.2016 22:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşk tuttu elimden benim
Geçtim düşler sokağından, bir gece vaktiydi
Ceplerimde hacı yatmazlar
Yağmur yağsa, uykum kaçsa
Bir kuş konsa badi parmağıma
Ağlardım bir başıma
Sevdadandır, sevdadandır
Sevdadandır dedi annem, aldırma
Aldırma, gel yanıma
dese de, ancak ağrıtan kimse o dindirebilir gönül ağrımızı. Anneler ancak kanayan dizlerimizin yarasını iyileştirebilir...
Kutluyorum Mahmut bey... Nicelerine.... Esenlikle...
TÜM YORUMLAR (1)