annem,
ekimin üçüydü...
yaşam ağacındaki
son yaprağın da düşmüştü...
annem,
aslında
çıplak kalan
senin ağacın değildi...
bizdik senden sonra
çırılçıplak kalan...
annem,
bugün
aralığın on beşiydi...
oğlun, kızın ve gelinin
üçümüz beraberce
taşlarını diktiğimiz gündü...
annem,
bugün
gidişinin
72. günüydü
hasretin de
hep o çok sevdiğin
dolunay gibi
içimizde büyüdü...
annem,
şu anda bile
yaşlarım avucumun içinde
sen hiç üzülme
ağlayacağım seni
yaşadığım sürece...
Fikret Turhan-Yalova,
15.12.2014
Kayıt Tarihi : 15.12.2014 18:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!