annem,
öyle bir bağ ki
tam bozumun ortasında
ne zaman sarılsam boynuna
bağın bu en güzel asmasında
yapraklar sararmakta
üzüm gözlerinde
sonsuzluğun yaşları akmakta…
annem,
öyle bir dal ki
tam kırılma noktasında
ne zaman tutulsam kollarına
ömrünün bu son anlarında
dalı çatırdamakta
kırılan yüreğinde
sonsuzluğun korkuları atmakta...
annem,
öyle bir can ki
tam bitiş noktasında
ne zaman kapansam ayaklarına
ömrünün son anlarında
dakikaları sayılmakta
boğazındaki o anlamsız hırıltılarında...
annem,
doydu mu?
doyamadı mı?
bize anlatamadan
geçti o ecel kapısından
03.10.2014 saat 09.30 sularında
erdi HAK'KIN huzuruna
şimdi yatmakta Babamla yan yana...
köyüm toprağının bağrında...
Fikret Turhan-Yalova,
19.10.2014
Kayıt Tarihi : 19.10.2014 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!