Annemin Vedası Şiiri - Fikret Turhan

annem,
öyle bir bağ ki
tam bozumunun ortasında
ne zaman sarılsam boynuna
bağın bu en güzel asmasında
yapraklar sararmakta
üzüm gözlerinde
sonsuzluğun yaşları akmakta…

annem,
öyle bir dal ki
tam kırılma noktasında
ne zaman tutulsam kollarına
ömrünün bu son anlarında
dalı çatırdamakta
kırılan yüreğinde
sonsuzluğun korkuları atmakta...

annem,
öyle bir can ki
tam bitiş noktasında
ne zaman kapansam ayaklarına
ömrünün son anlarında
dakikaları sayılmakta
boğazındaki o anlamsız hırıltılarında...

annem,
doydu mu?
doyamadı mı?
bize anlatamadan
geçti o ecel kapısından
03.10.2014 saat 09.30 sularında
erdi HAK'KIN huzuruna
şimdi yatmakta Babamla yan yana...
köyüm toprağının bağrında...

Fikret Turhan-Yalova,
08 mayıs 2019