Annemin ve Babamın Masalı Şiiri - Hülya ...

ANNEM'İN VE BABAM'IN MASALI

Akdeniz sahillerinde,şirin bir kasaba'da,
Zengin bir kızla,fakir bir genç yaşarmış.
Genç adamın,bal rengi gözleri varmış,
Sevgiyle dünya'ya bakan ve de gören.
Genç kızı ilk gördüğü anda, ruhunda,
Fırtınalar kopmaya başlamış,derinlerde.
Allak,bullak olmuş benliği,
Kalbi aşk acısıyla dolmuş,sarsılmış,
Bir anda bağlanıvermiş, genç kıza.
Genç kızın, bir başkasını sevdiğini bilmeden,
İstetmiş kızı hemen,beklemeden.
Aile yakışıklı,dürüst,duygusal genci,
Hemen sevmiş,bağlanıvermiş, kabul etmiş,
Ama; genç kız reddetmiş,hiç düşünmeden,
'Kala,kala sana mı kaldım' demiş.
Sevdiği diğer gence güvenerek, gururla.
Ama çok geçmeden genç kız,
Yanıldığını anlamış,acı bir şekilde.
Sevdiği genç,bir başkasıyla nişanlanınca.
Perişan olmuş bir anda,dünya'ya küsmüş.
Haber göndermiş,kendini seven gence,
'İstet beni yendiden, kabulüm'sün 'demiş.
Genç adam mutluluktan,havalara uçmuş.
Hemen tekrar istetmiş,sevdiği kızı,
Günlerce süren düğünle evlenmişler.
Genç adamın yüreği,o kadar sevgi doluymuş ki,
Kısa zamanda sevdirmiş kendini,karısına.
Mutlu bir ömür sürmüşler, 40 yıl.
Ayni yastığa baş koymuşlar,sevgiyle.
Dünya güzeli dört evlatla ve aşk'la,
Annemin ve babamın masalı işte bu,
Darısı sevgi ve sevdayı bilenlerin başına.

Hülya Kaya