Annemin Rüyası
Bitmek bilmeyen rüyalar alemini yoğun bir şekilde yaşayanlar vardır aramızda. Bunlardan birisi de sevgili annem... Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte gece yaşadıklarını anlatmak ister bize. Rüyamda seni gördüm diye başlar sözüne kimi günlerde...
İnsan her gün rüya görür mü? Görenler vardır elbette annem gibi. Ben, rüyasızlar alemine ait olduğumu düşünüyorum çoğu kez. Görmeyi bırakın, dinlemek istemediğim hikayeler gibiydi rüyalar. Ta ki gecesiz yazın atölyesinde benden gördüğüm veya dinlediğim bir rüyayı olanca yalınlığıyla anlatmam/yazmam istendiğinde kendimi kalemsiz kağıtsız, nefessiz hissettiğim ana kadar.. Şimdi keşke dikkatle dinleseydim diyorum rüyalarını annemden...
Senden ve sonsuz rüyalarından özür dilerim anne. Rüyasızlık ne kötü bir şeymiş...Düşününce anladım ki; insanın içindeki düşler tanrıçasını her gece ihmal etmesi gibi bir şey...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta