annem,
hep mart baktırır
ve yaktırırdı ya
bu yıl
bizi nisan kandırdı
kar yağmasa da
soğuğu vardı
annem,
serin akşamlarda
senin örgü patiklerini giyer
öyle girerdim yatağıma
sessiz sessiz ağlardım
sarıldığım yastığa...
annem,
patiklerini çıkarmak da
ayrı bir hüzündü sabahlarda
ağlamak sözümdü sana
ağlıyordum doya doya
her ayrılışımızda...
Fikret Turhan-Yalova,
08.04.2015
Kayıt Tarihi : 8.4.2015 14:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!