Annemin Nasihatleri

Bir gün annem beni yanına çekti.
“Oğlum bak” dedi.
“Bir daha hiç bir arkadaşımı, kardeşimi
Yanaklarından ve ellerinden öpme emi! ”

Ne demek istediğini anlayamamıştım annemin.
Devamında şöyle söyledi kendinden emin.
“Sen büyüdün artık, dikkat etmelisin”

Büyümenin bile ne demek olduğunu bilemezken,
O günden sonra hiç bir kadını,
Hatta akrabalarımı dahi öpemez oldum.

Bu bende bir saplantıydı artık.
Beni yaratana ve dünyaya getirene
Saygımdan ötürü
Ne bir kadını öptüm
Ne de onlara ilgi duydum.
Çok korkmuştum.
Korkum,
O kadar yüceldi ki
Bir gün evlenip yuva kurdum.

Öpüşmeyi haram kıldım kendime
Ve neslime
Çünkü öpüşmek günahtı günah.
AHHH! AHHH!

Birden aklıma
En sevdiğim şair, Cahit Külebi’nin
Dizeleri geldi,
“Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgarları eserdi,
Hep bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz! ”