Annemin kederli gözleri Şiiri - Derya Avşar

Bir serçe vuruluyor kanatlarından
Gökyüzünden kan deryası akıyor
Bir annenin kederli gözlerinden irin
Bir anne saçlarından sürükleniyor uluorta
Elleri, etleri, kemikleri lime lime ediliyor
Göğsü, gözü kör bıçakla deşiliyor
Yine çocuğuna içtenlikle tebessüm ediyor Puştluğa secde edenlere çalım atıyor
Devrim yapan kahkaha sesiyle gülüyor
Ölüm sunan cellatlara boyun eğmiyor
Yine dimdik ayağa kalkıyor, direniyor
Hayatın çarkın da un ufak ediliyor kemikleri
Ekmek pişirip değirmen gazından dönen çarkın, dişleriyle yaralarının kabuklarını ayıklıyor

Her acıya rağmen en güzel gülen benim annem
Hiç bir acısını hissettirmez anneler
Her çocuk için yuvadır anne kucağı
Ağzının kenarından akan kanları bile gizliyor
Çilek bulaştı diye söylüyor gülümseyerek
Kırılan dişini avuçlarında saklıyor
Çocuğunun boynuna kolye diye asıyor
Yutkunuyorum anne şefkatine
Dişlerimi sıkıyorum dilim uyuşuncaya dek
Ve o an bütün dişlerimi dökmek istiyorum
Kim bilir inanmış gibi yaptığım bu kaçıncı kahırımdı
Ben de tıpkı annem gibi acılarımı içime gömüyorum
Ben de içim kanarken kahkaha atmayı öğreniyorum
Annemin karabahtından sürükleniyorum

Biliyorum bütün anaların sevgisi, varlığı ilaçtır
Sihirli bir değnetir şifa kokan elleri
En güven duyulan kucak anne kucağıdır
Merhem oluyor nefesi ağrıyan yaralarıma
Üşüyen tenimi sıcacık nefesiyle ısıtıyor
Acıyan yüreğime yüreğiyle dokunuyor
Karşılıksız seven tek yarim annemdir
En güzelini, doğruyu ondan öğreniyorum
Acıların üzerine sevgiyi ustalıkla sürüyor
Annemin gözleri mutluluğun resmini çiziyor
Ve ben göz bebeklerimden su içiyorum ölü kuşlara
Annemin kederli gözleri gözlerimde büyüyor.
Tarih: 05.13.2024