Annemin Kapısında Şiiri - Selahattin Ölmez

Ey çilekar anam, sana ne deyim,
Niçin çeker ellerini ellerimden alırsın.
Bırakma ellerimi, sevmiyorsan ölürüm,
Kıyamam sana, buralarda böyle tek başına kalırsın,
Kalırsın da yüreğimde onarılmaz yara olursun.

Doyamadım ömrümce sohbetine sözüne,
Sen anamsın canım kurban olsun özüne,
Şimdi sanki zor ayrılık düştü gözüne,
Duy sesimi, aç gözünü su serp gönlüme,
Buralarda bir başına kalışınla beni yakarsın.

İşmar ettim, el salladım, bağırarak seslendim,
Günlerdir ağlayarak hep kapında bekledim,
Sen ıssız odalardan gelecek gönlündeki melektin,
Sen orada yatarken ben burada yaralıyım bilirsin
Bilirsin de oralarda tek başına niçin kalırsın.

Derdin ana ”çok muhabbet tez ayrılık getirir,
Kem göz bakar, sevgimize ateş düşürür
Vurur yerden yere yalnızlıklara düşürür,
Bir değil bin bir dertten derde batırır”
Sen bunları bilerek mi benden uzak durursun.

Yedi düveli gezer, dertlerine derman ararım,
Derdine dermanı, hekimlere tabiplere sorarım,
Hakka diz çöker senin için dua ederim,
Sen benden geçmedikçe, ben senden nasıl geçerim,
Adın destan bana, yüreğimde şiirimde olursun.

Anlatamam sana senin için nasıl yanarım,
Adını dillerime tespih eder gece gündüz yanarım,
Gözümde yaş kalmadı, ben yürekten ağlarım,
Göç eylersen rabbine, ben yerine kimi koyarım
Sen ölürsen ben ölmemi, bilirsin anne.