Yaşım otuz beş,
Bir kalabalıktır koptu
Evimize bir sürü teyze ve amca geldi.
Hepsi ağlamaklı bir şekilde acıyarak bakıyorlardı
Ben gülüyordum.
Bir amca sırtına alıp beni dışarı çıkardı
Ne kadar sevinmiştim, salıngaça binecektim herhalde
Ama öyle olmadı
Bir sürü taşların olduğu yere gittik
Sonra bir çukur yanına
Sonra içinde ne olduğunu bilmediğim beyaz bir bezi
Koyuverdiler çukurun içine….
Oradan bir amca ‘son kez görsün annesini’ dedi
Beyaz bezi açtılar
Annem ne güzelde uyuyor.
Ben uyurken o hep bana bakardı
Uyandırmayım dedim.
Nur içinde gülümsüyordu…
Ve kapattılar annemin yüzünü
Tahta koydular üstüne
Sonra toprak attılar
Şaşkınlık içindeydim.
Annemi çıkartın oradan demeye çalıştım
Kimse anlamadı..
Annem,
Annem anlardı...
Beni getiren amca tekrar sırtına aldı bedenimi
Eve getirdi ve bıraktı gitti.
Evde annem yoktu.
Karnımda öyle acıkmıştı ki
Ama annem gelmiyordu
Hiç böyle yapmazdı….
Gıkımı duysa koşarak gelirdi
Aslan oğlum derdi bana paşam derdi
Gözümün nuru derdi.
Çişimde geldi.. annem nerde ki?
Hiç böyle yapmazdı…
Artık havada karardı….
Anneme bir şey mi oldu acaba? ?
Korkuyordum… hep korkardım karanlıktan
Ama annem hep yanımda olurdu
Şu anda yanımda ama neden göremiyorum ki
Sesini duyuyorum yine ‘aslan oğlum’ diyor
Ama sesi bi değişik san ki…
Ve yine ışık havaya çıktı.
Kapımız açıldı koşmak istedim annem geldi diye
Ama koşamadım.
Bir teyze geldi elinde bir tas ile
‘bak oğlum, anneni Allah dede aldı, o artık gelmeyecek’ deyince
kızdım ona…
tasın içinde çorba vardı annem göndermiştir diye
eğildim ve bir yudum içtim.
Bu annemin çorbası değildi… her tarafım acıyordu,
Ama içim bir başka yanıyordu,
Annem;
Gel artık ne olur gel
Gözünü seveyim gel.
Allah dede bana annemi ver ne olur,
Hayatını hiçbir şey beklemeden bana kimse adamadı,
Hiçbir gün şikayet etmeden altımı temizledi, beni yıkadı
Ben doğunca babam bizi bırakıp gitti
Annem gitmedi.
Allah dede ver annemi ne olur,
Can istedim, can verdi
Kan istedim kan verdi
Yaşım otuz beş iken aş verdi
Allah dede ver annemi ne olur…
Ağzım dilim söylemezken, dil verdi
Elim tutmazken el verdi,
Yere basmaya ayak verdi
Allah dede ver annemi ne olur…
Yaşım otuz beş! ...
Annem varken hiç anlamamışım meğer
Engelli olarak doğduğumu….
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 12:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Engelli bir kardeşimizin annesini kaybettikten sonraki bakışlarından esinlenilmiş, onun ifadelesi ve anlatımı ile kaleme alınmıştır.
Anne! ... Her şey bir yana.... anneler bir yana.... Babalık öğrenilir ama annelik kadının içine sundurulmuştur... O nedenledir ki evlada onun bağlılığı bambaşkadır... Çocuğun da anneyi kaybettiğindeki eksikliği büyük olur..... kolay kolay kapanmaz o sevgi boşluğu.... Yaşam boyu onu kapamaya çalışır bir daha.... Hep sevgi arayışı içindedir....
Ne kadar etkili bir şiiri dili var şiirin... Akıcı... dupduru... doğal! ... O küçücük yüreğin tüm duyguları geçti şiiri okurken... Bu başarınızı içtenlikle kutlarım Ender Bey.... Sizi ve şiirinizi kutlarım.... Saygılarımla.....
Anne olmazsa bir yanımız daima eksiktir...
Kaleminize sağlık...
TÜM YORUMLAR (12)