Annemin Elleri Şiiri - Naime Özeren

Annemin ellerinde
Sacda pişmiş sıcak mısır ekmeği kokusu
Parmakları incecik
Annemin ellerinde bereket
Gözlerinde anlamı çözümsüz bir buğu
Bir eli görmezdi diğerinin verdiğini
Olması gereken de bu …

Annemin dizlerinde sızı
Tükenmişti artık dermanı
Annemin ayakları yıllar yorgunu…

Annemin gözlerinde uyku yok
Midesi kazınsa da açlıktan, o hep tok…
Neler görmedi ki o güzel gözleri
Savaş, seferberlik, çokluk, yokluk
Verirdi elindekini avucundakini
‘Kim biliyor içindekini’ derdi
‘Midemizin penceresi yok …’

Sevgiler mayalardı biteviye
Saçının tellerinden ince, yüce yüreğinde
Ne oğul-uşak, ne koca, ne kimse
Bilemedi kıymetini ömrünce
Anası da yoktu ki bilse
Gerçek sevgiyi tatmadan gitti
Sevenler belli etmedi bir kez bile…
Annemin elleri sıcak ekmek kokusu
Yüreğindeki sevginin yoktu kantarı, kilosu…