Annemin Eli Şiiri - İsmail Kocamaz

Bir başka yapardı annem yemekleri,
Tutmazdı hiç birinin tadı bir diğerini,
Kırk yemek içinden tanırdım lezzetini,
Bilirim ki bu güzel yemek, annemin eli.

Her sabah erkenden kalkardı annem,
Önce temizlerdi dip temel küçük evimizi,
Süpürülürdü kilim, silinirdi pencere, cam, podya,
Bilirdim bu temizliğe değmiş annemin elleri.

Severdi dostları gönülden annemi,
Dinlenirdi her zaman sözü sohbeti,
Duyuldu mu sokaktan evimizin neşesi,
Bilirdim ki vardır yine burada annemin eli.

Sımsıcaktı yüreği, sevgi doluydu sözleri,
Üç kardeştik, şefkatle bakardı bize gözleri,
Bizdeki var olan tüm güzellikleri,
Bilirim ki yaratan o güzel annemin eli.

Çok gençti, baharındaydı ömrünün, bıraktı gitti bizi,
Sonsuz bir boşlukta bıraktı, onu gönülden sevenleri,
Üstümüzde koruyucu kalkan gibi verdiği sevgi,
Cenneti cennet yapan bilirim ki annemin eli.

Doldurulamıyor yeri, gittiği günden beri,
Kokusu, gülüşü, bakışı, saçımı okşayışı,
Varsa eğer üstümüzde insanlığın onurlu bir eseri,
Bilirim ki bütün bunlar annemin eşsiz elleri.

03.03.2007

İsmail KOCAMAZ