Annemin Duaları Şiiri - Eymen Erdem Akça

Geçmiş günler hüzünle karşımda duruyorlar
Gözlerinden süzülen yaşlar beni yakıyor
Neden bizi böyle hor koyup gittin diyorlar
Uzanamam sizlere zaman beni sıkıyor

Ellerim dolanıyor boşluğun yüreğinde
Sözlerim sizi anar kırılgan bir edayla
Gitmeyin... durun... durun gözlerimin önünde!
Sükut kaplar geceyi... gecem dolu kavgayla

Özleminiz içimde tıpkı bir yağmur gibi
Çisil çisil yağanda dalarım uzaklara
Özlem keder savaşı harap eder bu kalbi
O günlerin hasreti yansıyor sabahlara

Tutun şu bahtsız eli boşluklarda kalmasın
Sığıntısı olmuşum odama vuran hüznün
Bırakılıp köşede yalnızlığa dalmasın
Saçılsın yüreğime huzuru geçmiş ömrün

Gözlerim takıldı bak göz kırpan yıldızlara
Söz geçiremem an'a akıp gider son hızla
Bir düğün merasimi şu koşturan kızlara
Saksımda duran gülün açılması bin nazla

Annemin hayalidir gözlerime fer veren
Ruhuma şefkatların en sıcağı dolarken
Sevgi çiçekleridir hüzünleri gideren
Süzülen damlalarla gözbebeği gülerken

Uzat nurdan elini öpeyim sonsuz hazla
Duyayım en katıksız sevgi çağlayanını
Kapanıp ayağına ağlayayım niyazla
Öpüver son bir defa yüzümün her yanını

Dudağından duyayım 'melek oğlum' sözünü
Avutayım kendimi kirlenmedim ben diye
Çevir öteye doğru ışıl ışıl yüzünü
El salla gözyaşınla... yavruna son hediye

Çekiliyor perdeler... herkes dalar içine
Kondurur pişmanlığı yüreğime bir beste
Karşımda minik bir kız güller takar saçına
Bir bülbül ızdırapla öter durur kafeste

Vazomda boynu bükük bir demet papatyam var
Bakmıyorlar yüzüme... bu kadar hakirim ben
Günahlarla kanına girilmiş bin hülyam var
Bir çiçekten merhamet bekleyen fakirim ben

Tablolar duruyorlar karşımda öyle cansız
Beni atar uzağa altımdan kayan kilim
Bir dua duyuyorum yan odamdan amansız
' Allahım! Tut elimi! Sensiz ben var değilim '

Fırtınalar kopuyor çizgi çizgi yüzümde
Gözlerim alev gibi delecek aynaları
Bir 'keşke' sözü döner tütün kokan ağzımda
Başım avuçlarımda avlıyor duaları

Bir ömrün pişmanlığı nasıl yansır çehreye
Nasıl duyuyor insan acıtan gerçekliği
Pencereden bakarken sessiz akan dereye
Kesiliyor ruhumun sebepsiz son çığlığı

Dökülüyor karşımda kurumuş gül yaprağı
Acaba pişman mıdır geçirdiği günlere
Yıkılır ne hislerle ve ağlatır toprağı
Ey acımasız mevsim, mühür vur ölenlere!

Kahr olur pişmanlıkla ömrümün her bir an'ı
Görüyorum bu yolun nereye gittiğini
Çaresizce eğilen başım dinler zamanı
İzlerim perde perde bu filmin bittiğini

Bir ışık, bir kıvılcım arar telaşla kalbim
Ölümü öldürecek biri yok mu alemde?
Yok mu beni görecek, koruyacak Sahibim?
Bin helecan içinde ruhum yanar elemde

Dualar duyuyorum her varlıktan yükselen
Ben de açtım elimi, kaldırdım annem gibi
Dilim tutuldu! Annem... duvarı delip gelen
Baktı...' Melek oğlum! ' de! Ey bu yerler Sahibi!

' Sana sığınıyorum, dehalet ediyorum '
' Bu dünya çöllerinde bizi yalnız bırakma '
' Gönlümde bir meşale yandı, Anne ' diyorum
Bu günahkar oğlunu hiç duasız bırakma

Annemin şefkatiyle aydınlanan dünyamda
Sonsuzluğu verenin varlığı yerleşiyor
Selam dolu huzurla nurlar dolan rüyamda
Ebediyetin yolu yolumla birleşiyor

Kayseri