Annemin Cicekleri Şiiri - Nurgül Yenigün

Annemin Cicekleri

Ne güzel acarlardi
Her bir yapraklari
Dökülmezdi hic biri
Annemin Cicekleri

Ararlardi seni
Su`la diye yapraklari
Kurumazsin topraklari
Annemin cicekleri

Ne güzel`de evi süslerlerdi
Lale, beyaz, kirmizi, eflatun du renkleri
Varligin cansiza bile can verirdi
Annemin Cicekleri

Birini hic unutmam
Onu hic aklimdan cikarmam
Nasil dertlestigini anam
Annemin Cicekleri

Yapraklarindan akitirdi damlalarini
Akitirdi senle gözyaslarini
Anlardi o hemen senin agladigini
Annemin Cicekleri

Senden sonra her biri kurudu
Tek dayanikli olan o`du
Gelmeyecegini artik oda duydu
Annemin Cicekleri

Senden sonra hergün akitti gözyaslarini
Üzgündü, egdi o`da yapraklarini
Gelmeyecegini artik o`da anladi
Annemin Cicekleri

O nasil birseydi öyle?
Nasil anlardi senin halini söyle?
Nasil anlasirdiniz böyle?
Annemin Cicekleri

Onun`le neler paylasirdin?
Hangi sirlarini anlattin?
O`na yoksa cok`mu dert yandin?
Annemin Cicekleri

Neden senden kopamadi
Her dakika yapraklarindan damla yas akardi
Senin hasretine o`da dayanamadi
Annemin Cicekleri

Kurudu onun`da topraklari
Gelenler köklerinden kopardi
Cigliklarini duyan olmadi
Annemin Cicekleri