neydi?
o günler öyle
ne doktorlar
ne ilaçlar
ne de
ben oğlu Fiko
bir türlü
çare olamıyorduk
canım anneme...
neydi?
o günler öyle
bir tarafta panik atağı
bir tarafta alzheimerı
bir tarafta da
o bitmez parkinsonu
bir türlü
annemi bırakmıyordu
dönsün diye bize...
neydi?
o günler öyle....
önce yemek yemeği içmeği bırakma
sonra tüm bedenle durmaksızın sallanma
en sonunda da
çaresizce ölüme uzanma
bir türlü
gönlüm razı değildi
annem,
senin böyle gitmene...
neydi?
o günler öyle
annem
düşündükçe seni
içimin yağları erimekte...
Fikret Turhan-Yalova,
08.07.2016
Kayıt Tarihi : 8.7.2016 20:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!