Şafaklar saydı parmaklarım
devrialem yürüyüşlerde adım adım...
Koşup yetişemez geçmişe ayaklarım.
Cümlemiz cümle yerde kaldık.
Kardeşlerimin eli ellerindeydi Anamın. .
Göğün sonsuzluğunu toprak diye avuçladım.
Annem gitgi sonsuzluğa!
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta