Annemi Yaşayamadım Şiiri - Zeynep Akdem

Ben annemi yaşayamadım
Daha yedi yaşındaydım
Okula yeni başlamıştım
Yanımda annemi aramıştım
Ama yanımda olmamıştı
Çekip gitmişti hayatımızdan
Yapayalnız annesiz kalmıştım
Aramıştım bulamamıştım
Küçüktüm, anlamaz dediler
Ama ben anlamıştım
Gitmişti buralardan
Ağlamıştım,ağlamıştım
Gözyaşlarımı dindiremediler
Sarıldım kardeşime
Ağladım,ağladım,ağladım
Babam benim annem oldu
Bize annelik yaptı
Ama kimse annemin yerini dolduramaz ki
İçimde kalan bişeyler var
Küçüklüğümden kalan
Annemdi içimde olan
İçimdeki boşluğumu olmadı dolduran
Neydi o boşluk?
Onaltı yıldır neydi içimi kemiren?
Annemin gidişimi?
Ona olan hasretim mi?
Yoksa sevgimin nefrete döndüğü an mı?
Yıllardır savaşıyorum bu boşlukla
Hala anlayamadım ne olduğunu
Onunla karşılaştığım zamanlarda
Bir yandan sarılıp
Doya doya sevinçten ağlamak isterken
Bir yandan da
Sarılıp öpsem mi öpmesem mi diye
Tereddütler içinde boğuluyorum
Aslında ya nefret ediyorum
Yada ona bağlanmaktan korkuyorum
Hangi duygulardayım bilmiyorum
Seviyormuyum sevmiyormuyum
Yıllardır çözemiyorum
Anladığım tek şey var
Bazı gerçekleri göremiyorum
Ben annemi sevmiyorum
Onu annem olarak kabullenemiyorum
Yıllardır ben annemi yaşayamadımki
Oyanımda hiç olmadı ki
Şimdi ben anne oldum biliyormusun
Ama o hala yanımda değil
Ben korkuyorum artık
Bu korku annemden kaldı bana
Kızım annesiz kalacak diye korkuyorum
Hayatım çok kötü
Annem malesef yok yanımda
Sadece uzaktan kızıyor bana
Ama bilmiyorki
Benim onun gibi gitmeyeceğimi
Ve onun gibi ölmeyeceğimi
Ben savaşmak istiyorum hayatla
Dayanacak gücüm kalmadığı anda
Ancak ölüm ayırır beni
Kızımdan bu zamanda
Onunda demesini istemiyorum
Ben annemi yaşayamadım diye
Kızım için yaşıyorum savaşıyorum
Yaşamadığım şeyleri
Ona yaşatmaya çalışıyorum
Anneler ucunda ölüm olsun
Yavrunuz için yaşayın savaşın
Cennet ayaklarınızın altına serilmiş
Bunu haketmek için çalışın
Anne sevgisini hakeden anneler
Sizlere sesleniyorum
sizleri çok seviyorum.