Annemi şimdi daha iyi anlıyorum.
Kimi zaman işi gırgıra vurup, hayatı tiiye alıyordum.
AMMAA yanlız kaldığımda, zaman zaman ağlıyordum.
Sağlık elden uçtu gitti, dost sandığım onlar da bitti.
Dünyanın tadı tuzu da kalmadı, bunu da görüyorum.
Şimdi annemi daha iyi anlıyor ona hak veriyorum.
Allah'ım elim ayağım tutarken emanetini al derdi.
Yataklarda yatırma, kapılara baktırma derdi kızardım.
Ama şimdi aynı dilekleri kendim için diliyorum.
İnsan yükü ağır imiş bunu çok iyi biliyorum, ve hissediyorum.
Biraz karamsar oldu ama maalesef gerçekler böyle.
Münevver ŞenolKayıt Tarihi : 25.12.2005 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayat!
maalesef bir film şeridi gibi...
bir gün yazan bu eller bir bakmışsın ki toprak olmuş,
Allah yatırıp kimseye muhtaç etmesin,
bu temenniye katılmamak mümkün mü!
iyilikler, güzelliklerle kal ablacım!
sevgilerimle...
Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (7)