Annemi Özlemiştim. Şiiri - Zekeriya Duman

Ağlamıştım da tut ellerimi demiştim bir gün sana,
Ayakkabı vuruyor, ayaklarım acıyor,
Yürüyemiyor, adım dahi atamıyorum demiştim.
Aslında yalan söylemiştim.
Kucağına binmek istemiştim.
Yalanıma kanıp beni kucağına almıştın,
Boynuna sarılıp saçlarınla oynamıştım,
Kimseye söyleyememiştim de sana söylemek istemiştim.
Annemi özlemiştim.
Sonra kulağına eğilip seni seviyorum diyememiştim.


Yine bir gün bağırmıştım korkuyorum diye
Karabasanlar görüyor rüyalarımda,
Uyuyamıyorum, yatağa girmek istemiyorum demiştim.
Aslında yalan söylemiştim.
Yanıma gelmeni, benimle yatmanı istemiştim.
Hemen sesime duyunca gelip yatağıma uzanmıştın
Yanağımı öperek beni okşamıştın.
Kimseye söylememiştim de sana söylemek istemiştim.
Annemi özlemiştim.
Aslında sana sinmek, annemin kokusunu sende hissetmek
Yanağına öpücük kondurmak
için yalan söylemiştim
Korkuyorum diye baba.