Annemsiz ikinci anneler günü...ne tuhaf...sanki annem gitti dünyadan da bütün anneler gitti ve anneler günü diye bir şey kalmadı...8 mayıs pazar gününün anneler günü olduğunu duyunca reklamlardan, hatırlıyorum...
dünyaya gözlerimi açtığmda ilk gördüğüm o şefkat perisi beni kucağında dünya ile tanıştırdığı gibi sanki gözlerimi sonsuz dünyaya açarken de beni orda karşılamak için gitti diyorum...ama keşke birlikte uçabilseydim onunla sonsuzluğa...ben onsuz nasıl giderim...o yolculukta kim bana rehberlik edecek kim beni kanatlarının altında koruyacak şimdi...ellerini tuttuğumda bedenim sanki tekrar yaşam enerjisiyle dolardı...annem enerjim bitti...boğuluyorum...beni de al yanına...her yerde her şeyde yokluğun yankılanıyor...çok özledim...hadi aç kollarını ve sımsıkı sar beni...
Münire ÇetinKayıt Tarihi : 11.5.2011 16:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!