Yıl 1973 evliliğimizin birinci yılı 2 katlı bir evin alt katında oturuyorum.
Evin 3 adet küçük odası olmasına rağmen bize şimdilik yetiyor.Çarşı içinde önünde ufak bir bahçesi var.Dedim bu ev tam bana göre.Ufak da olsa bahçesine bir şeyler ekerim.Karşı köşeye de bir küçük kümes, birkaç da civciv alır beslerim.Allah dualarımı kabul etti.Bir tarafta da kömürlük vardı.
Yatak odamın camı da bahçeye bakıyordu.Giriş kapısı da tam bahçe tarafında olduğundan rahatlıkla kümesi ve bahçede olup bitenleri görebilirdim.Evin önünde çocuk parkı yazın geç vakte kadar çocuklar cıvıl, cıvıl sesleriyle oynar salıncaklarda sallanırdı.Bir kapalı sandık yaparak, civcivleri onda muhafaza ediyordum.Onlar büyürken bir yandan da kümes yapmaya başladım.Kümesin arkasını duvara dayadım.Yanları tahtayla önünü ise kafes teli ile kapladım.Kümesin içine ancak eğilerek zor girebiliyordum.Gündüzleri civcivleri işimden çıktıktan sonra bahçede, topraktan solucan çıkartıp yediriyordum.Günden güne büyüdüklerini fark ediyorum.Bana öyle alıştılar ki kümesten çıkartınca, hemen beni takip ediyorlar.Yeni yerlerine geçirince daha da rahat ettiler. En ufak bir seste camdan civcivleri görebiliyorum.Artık günler geçtikçe bunlar piliç oldular; sayıları ise yedi adet erkek ve dişi olanları büyüdükçe kırmızı ibiklerinden anlaşılıyordu.Bunların yedisi de tavuk olacaklardı artık iyice belli oldu.
Kayın valide bunlara bir erkek lazım diye o büyüklük de bir horoz gönderdi.
Horoz artık onlara rehberlik ediyor.Yem verince onları yeme davet ediyor.
Bir nevi çobanlık yapmaya başladı.Horoz daha da büyümeye başladı.
Bir kedi görse, hemen kovalamaya kedinin üzerine saldırmaya başlıyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta